Αναρχία και εκπαίδευση
Rev Dia anarchism and education
Η εκπαίδευση έπαιζε πάντα μεγαλύτερο ρόλο στην κοινωνία από το να μαθαίνει απλώς στα παιδιά αριθμητική και ορθή ανάγνωση. Μετά την εισαγωγή του γενικού εκπαιδευτικού συστήματος στη βιομηχανική εποχή, μετατράπηκε σε ένα πολύ αποτελεσματικό εργαλείο κρατικής προπαγάνδας. Οι μαθητές διδάσκονται όχι μόνο να κάνουν σωστές αριθμητικές πράξεις, αλλά διδάσκονται και πατριωτισμό και πώς να είναι ένα υπάκουο γρανάζι στο σύστημα. Βασικός στόχος του κρατικού συστήματος είναι η καλλιέργεια υπάκουων πολιτών. Όσον αφορά την επαγγελματική εκπαίδευση, αυτή, ιδίως στην Ουκρανία, είναι πλήρως τυποποιημένη και δεν λαμβάνει υπ’ όψη τις ατομικές δεξιότητες του μαθητή. Επιπλέον, στην πραγματικότητα, η ποιοτική εξειδικευμένη εκπαίδευση δεν είναι διαθέσιμη σε πολλούς ανθρώπους επειδή είναι πολύ ακριβή.
Πολλοί αναρχικοί στοχαστές προσπάθησαν να αναπτύξουν ένα βέλτιστο μοντέλο μάθησης.
Τον 19ο αιώνα, ο Ζοζέφ Προυντόν πρότεινε τη μεταφορά της διαχείρισης της εκπαίδευσης στις κοινότητες εργατών και αγροτών, οι οποίοι θα μπορούσαν να προσλαμβάνουν δασκάλους με βάση τις ανάγκες τους. Όλοι οι επόμενοι θεωρητικοί της αναρχίας ανέπτυξαν περεταίρω αυτήν την ιδέα. Τον εικοστό αιώνα, ο Ιβάν Ίλιτς πρότεινε την αντικατάσταση του σχολείου με δωρεάν άτυπες ενώσεις. Κοινότητες, δηλαδή, μέσα στις οποίες οι άνθρωποι θα μπορούσαν να συναντηθούν για να μοιραστούν γνώσεις, να δημιουργήσουν κέντρα δεξιοτήτων, να βρουν συνεργάτες μαθητείας. Έθεσε την ιδέα, ότι η βάση της σύγχρονης εκπαίδευσης πρέπει να είναι προσανατολισμένη στην πρακτική. Δεν πρέπει να είναι ένα αφηρημένο πρόγραμμα σπουδών, αλλά το περιβάλλον και οι προσωπικές ενέργειες του μαθητή θα καθορίζουν τη γνώση που θα λάβει.